जगात फार कमी लोकांमध्ये माणुसकी आहे असं म्हटलं जातं त्याच प्रमाणे मुंबईच्या ट्रेनमध्ये ही अशी फार कमी माणसे आहेत त्यांचा चांगुलपणा मुळे आपण कळत-नकळत खूप काही शिकत असतो नेहमी प्रमाणे ऑफिसला जाण्यासाठी मी बांद्रा स्टेशन ला थांबलो होतो सकाळची वेळ असल्यामुळे अर्थातच पूर्ण स्टेशन माणसांनी भरून गेलं होतं ऑफिसला उतरण्यासाठी मला मधल्या डब्यात बसणं सोयीस्कर मी लेडीज डब्याच्या च्या मागे असल्यामुळे त्याच्या मागे असणाऱ्या डब्याकडे ट्रेन ची वाट पाहत उभा होतो

इतक्यात माझ्या बाजूला काही अंतरावर उभ्या असलेल्या एका महिलेचा तान बाळ रडायला लागलं बाळाच्या रडण्याचा आवाजामुळे सहाजिकच सगळ्यांच लक्ष तिकडे गेले बाळाकडे कटाक्ष टाकून सगळे जण आपल्या मोबाईल मध्ये पाहू लागले थोड्या वेळाने ते बाळ रडण्याचा काही थांबत नव्हता आजूबाजूच्या महिलांनीही त्याला शांत करण्याचा प्रयत्न केला पण ते शांत होण्या पेक्षा जास्त रडत होते त्या आईची परिस्थिती तर पाहण्यासारखी होती तिने बागेतली दुधाची बाटली काढली आणि बाळाच्या तोंडात दिली

पण ते बाळ दूध पीत नव्हतं अखेर तिथल्या महिलांच्या घोलक्यातल्या एक आजीने तिला अंगावरचं दूध पाजायला सांगितलं तिने सुरुवातीला फक्त हो म्हटलं पण बाळ रडण्याचं शांत होत नाही हे लक्षात येतात ती बाळाला घेऊन स्टेशनवर एका बाकावर बसली आणि बाळाला पाजू लागली अनेकदा सार्वजनिक ठिकाणी महिलेला बाळाला पाजताना पाहिलं कि तिला मॅनर्स नाही अशिक्षित आहे एवढ्या लहान बाळाला ट्रेनमधून फिरवत आतच का असे अनेक प्रश्न विचारून हैराण करतात ती घटना घडेपर्यंत मीही त्यांच्यापैकीच एक होतो

ती महिला अशिक्षित होती शिक्षित सुसंस्कृत होती की नव्हती नको त्या प्रश्नात अडकण्यापेक्षा ती एक स्त्री होती आणि पाच ते सहा महिने बाळाची आई होती हेच महत्त्वाचे आहेत ती बाकड्याच्या कडेला बसून बाळाला पाजत होती आता आपल्याकडे सार्वजनिक ठिकाणी बाळाला पाजणे बसल्यावर जे होतं तेच वांद्रे स्टेशन वर होतं काही काही अपवाद वगळता येणारा जाणारा त्या बाईकडे कटाक्ष टाकून जात होता माझं त्या महिने कमी आणि तिच्याकडे पाहणारे पुरुषांकडे लक्ष जास्त होतं आपल्या समाजाची मानसिकता कधी बदलणार हा प्रश्न माझ्या मनात राहून राहून येत होता

काहींनी तर त्याच्याकडे अश्लील नजरेने पाहायला ही कमी केलं नाही आपला देश कधीच सुधारणार नाही या मतावर मी येत होतो इतक्यात 25 ते 27 वर्षांचा एक मुलगा माझ्यासमोर आल्या हाही त्यांच्यापैकी एक असं मला वाटत होतं कॉलेजमध्ये जाणाऱ्या मुलांना पैकी एक वाटत होता जीन्स टी-शर्ट कानात इयरफोन आणि पाठीला लावून स्टेशनवर उभा होता त्याने मधून पेपर काढला आणि तो अगदी सहजपणे त्या महिलेच्या समोर जाऊन उभा राहिला मी त्याच्याकडेच पाहत होतो तू नक्की काय करतोय ते माझ्या लक्षात येत नव्हतं

तो पेपर महिलेला कवर करेल अशा पद्धतीने पूर्ण उघडला आणि तो अगदी सहजपणे पेपर वाचायला लागला एका क्षणासाठी त्या महिलेला ही कळलं नाही ती व्यक्ती कोण आणि ती अचानक माझ्यासमोर आली पण नंतर काही सेकंदांमध्ये तिला त्या मुलाचा हेतू लक्षात आल्यावर ती फार रिलॅक्स झाली त्याच्या या क्रुतीने ती बाई आता पटकन कोणाच्या डोळ्यात येत नव्हती आणि तीही शांतपणे आपल्या मुलाला पाजु शकत होती त्याचीही काही मिनिटांची कृती पाहून मला खरंच धक्का बसला ही गोष्ट माझ्या लक्षात आली नाही मी अशा पद्धतीने काय विचार केला नाही

यातच मला प्रश्न पडला त्याच्या तर दोन-तीन पावलाच्या कृतीने माझी विचार करण्याची पद्धतच बदलून टाकली प्रत्येक द्रोपदीला असा एखादा कृष्ण भेटायलाच हवा

आम्ही तुमच्यासमोर न्यूज हेल्थ आणि स्टोरी अशा खूप साऱ्या आर्टिकल मार्फत भेटत असतो तुम्हाला काय अजून वाचायला आवडेल हे आम्हाला कमेंट मार्फत नक्की कळवा कारण

तुमची एक कमेंट आमचे प्रोत्साहन वाढवत असते तसेच आमचे फेसबुक पेज हि नक्की लाईक करा जेणेकरून तुम्हाला आमच्या सर्व अपडेट मिळतील आणि त्याच बरोबर आमचे फेसबुक पेज शेअर हि नक्की करा धन्यवाद